Ovaya inip, çiçekli bayırlara tırmandım
Salkım söğüt dalları yüzüme değerken
Yönümü bahar yüklü dallara kaldırdım
Binlerce çiçek yemişini vermeye hazırlanıyordu
Görülmeyen sayısız tomurcuklardan
Akan sıvının dallara yürüdüğünü duyumsadım
Yaprakların uğultusundan, hışırtısından sarhoş oldum
İki elimle elma ağacının dallarını tuttum
Dalların renksiz, gri tonundaki suyunu damarlarımda hissettim
Ağrı ve acı duymadan ağaç gibi açmak
Ve çiçeklerimin solmasını bekledim
Ormanın içinden nabız atışları ve nefes alışverişleri duyumsadım
Kısa bir sessizlik oldu ve yanımdan ansızın bir tavşan geçti
Bir kuş ötüyordu ötede ve sesi bir kadının ağıdını andırıyordu
Kadın saçını-başını yoluyordu sanki, kendisini paralıyordu
Acı beynimin damarlarını zonklatırken, ağzımda çiçek tozları
Bu dağ yamacında üç ses vardı içimi acıtan
Kuşun ağıdını andıran kadının sesi, ağacın gövdesine inen
Ve vurulan her darbenin bedenimde derin yaralar açan ses
Bir de ormanın yüreğimi depreştiren uğultusu...
Neredeyim ben böyle, -henüz altı yaşındayken-
Tüyleri altın sarısında güneşle parlayan atın sırtında..
Geçtiğim dağın yamacındaki patika yolundayım
Ben şaşkın, bir o kadar da içim içime sığmaz bir halde
Heyecanla; 'babama sarılıp, bu at neden gitmiyor?' dedim
Oysa rahvan yürüyüşünde ağaçların arasından hızla geçiyoruz
'Başını çevir yandaki ağaçlara bak dedi..'
O huzur veren ve sonsuz güven duyduğum ses çınladı kulağımda
İnsanı yormadan ve sanki hiç yerinden oynamayan bir yürüyüş..
'Bu doru atların hünerli sekişidir dedi..' babam,
Mavi gözlerinin içi gülüyordu...
Bu yolculuk hiç bitmesin diye geçirdim içimden çocukça ve huzurla
O dağ ve ormanlık yolda, en sevdiğim ve kokusunu unutmadığım
Başımı sırtına yaslayıp, doğanın dirilişini ve atın yürüyüşünü
Defalarca, sonsuz bir istekle yaşamaktı tek dileğim o an...
Sanki çok uzaklardan gelmiş ve yol yorgunluğunu atmış ve hafiflemiştim
Gözlerimi bir noktada sabitleyip, dünyanın bu kadar güzel olmasına şaşırırdım
Bu cıvıltı ve uyanış ve uğultulu huzur içinde
Ağlamak, ağlamak geldi içimden, göz yaşlarım kuruyuncaya kadar...
Haykırmak geldi içimden, ey ormanın içinden kıvrılan patika yol...
Ey kuşun dertli ağıdı ve ey ağaçların gövdesindeki karıncalar
Ben geldim işte yıllar sonra, işte yine dallarınız elimde
Hissediyorum damarlarımdaki sıvının dalınızdaki nabız atışlarını
Yaprağınızın düşüşü gibi, bedenimden bir parça düşer gibi akıyor yaşlarım
Hani o mavi gözlü, atın sırtında, bana huzur veren pala bıyıklı,
Kasketli, yüreğimin en derinlerindeki adam,
Yok oldu, o da sizin şu an kuruyan dallarınızın boynu büküklüğü gibi...
Ama nedir bu içimi acıtan ve yüreğimi sızlatan...
Söyleyin, ne olur dağın yüce ve kadim dostları
Ben neredeyim, hangi sonsuz yolunü, ahenkli güzelliklerinin ortasındayım
Ve başladım bir türkü ile 'DERSİM ağıdını' haykırarak döndüm durdum..
'Ax!..çemo çemo çeme MUNZURİ, denge tıfango te dura duri...'

Cafer Taşkın
10.08.2008 Tunceli-Kurkurik-Aktarla Köyü